Większość języków, którymi posługują się współcześnie ludzie na całym świecie, należy do jednej z usystematyzowanych rodzin. Te z kolei wywodzą się z tych samych przodków, a więc mają ze sobą wiele wspólnego. Włoski należy do grupy języków romańskich, które swoimi korzeniami sięgają czasów antycznych. Jakie podobieństwo jest między mową Italii a jej romańską rodziną?

Wszystkie języki prowadzą do Rzymu, czyli historia języka włoskiego

Początki włoskiego sięgają jednego z najbardziej znanych języków — łaciny. Należy ona do podrodziny języków indoeuropejskich. Wchodziła ona w skład grupy określanej obecnie jako romańska, a wcześniej jako italska. Łacina jest jedynym językiem z tej rodziny, który przetrwał i choć jest uznawany za mowę wymarłą, która nie ma już swoich rodzimych użytkowników, jego ślady pozostają widoczne do dziś.

Warto wspomnieć, że funkcjonowały niegdyś dwie odmiany łaciny. Pierwsza, którą można spotkać także obecnie w zachowanych pismach, to wariant literacki, naukowy. Była też łacina ludowa, jednak nazwa ta może okazać się myląca. Nie był to bowiem dialekt niższych klas czy nawet niewolników. Łacina ludowa to po prostu język mówiony, którym posługiwano się na co dzień, zarówno w kręgu elit, jak i wśród niższej warstwy społecznej.

Do grupy romańskiej należy między innymi włoski, ale także hiszpański, portugalski czy francuski. Każdy z tych języków kształtował się inaczej, pod wpływem odmiennych czynników, dlatego stały się odrębne i od siebie niezależne. Wciąż jednak w ich strukturach gramatycznych czy budowie słów pobrzmiewa ludowa łacina, łącząc je wspólnymi korzeniami.

Włoski a łacina i inne języki romańskie — różnice i podobieństwa

Jednym z potomków łaciny ludowej jest język włoski. Wciąż można więc odnaleźć w nim ślady antycznej mowy, przede wszystkim w konstrukcji i brzmieniu słów. Język włoski to jeden z tych w romańskiej grupie, który najbardziej przypomina swojego łacińskiego przodka. Między antyczną mową a dialektem Italii, którym posługują się mieszkańcy Półwyspu dziś, był jeszcze język florencki, określany także jako toskański. Dopiero po XIV wieku włoski nabrał nowego kształtu, aby zunifikować język na całym obszarze.

Współcześnie włoski ma najwięcej wspólnego z francuskim, co dla wielu osób może wydawać się zaskakujące. Brzmią one bowiem zupełnie inaczej. Ich podobieństwo wynosi 89%, a to naprawdę dużo. Jednak zaskoczenie tym faktem nie jest bezpodstawne, ponieważ języki te mają wiele wspólnego w piśmie, ale nie w mowie. Słowa zapisywane podobnie wymawiane są zupełnie inaczej. Francuski ma wiele głosek niemych, podczas gdy we włoskim wypowiadana jest każda z nich. 

Włoski a języki romańskie to nie dwa zupełnie odrębne byty, ponieważ mają ze sobą coś wspólnego. Nie tylko ze względu na jednego przodka, ale również dlatego, że dialekty mają tendencję do zapożyczeń i przenikania się nawzajem. Tak jak włoskie nazewnictwo, szczególnie kulinarne, przeszło do innych języków, tak i hiszpański, a zwłaszcza francuski użyczyły Italii swojego słownictwa. Na tej podstawie można także stwierdzić, że znajomość włoskiego ułatwia naukę innego języka z romańskiej rodziny.